Læknur og hjúkrunarkarlar

Ég er mikil jafnréttismanneskja en mun þó seint láta hengja nafn mitt við kvennréttindabaráttu. Ástæðan? Skoðun margra er sú að þetta tvennt sé ekki hægt að aðskilja, en ég vil meina að þarna sé munur á.

Mér finnst alveg ótrúlegt að á Íslandi séu lög þess efnis að ef tveir jafnhæfir einstaklingar af gagnstæðu kyni sækja um sama starfið, skuli veita konunni það. Myndi ég kæra mig um að fá vinnu á þessum forsendum? Í nafni jafnréttis? Nei, ég held ég myndi eftirláta karlinum stöðuna og leita eitthvert annað eftir vinnu. Ég trúi því að engir tveir einstaklingar geti verið nákvæmlega jafn hæfir til eins eða neins. Það hlýtur alltaf að vera hægt að finna eitthvað öðrum til framdráttar, nú eða foráttu. Það eru akkúrat svona mál sem veikja jafnréttisbaráttuna og gefa konum rauðsokkustimpla (í neikvæðri merkingu).

Því miður verð ég oft vitni að því hvað konur eru meðvirkar í kynjamismununinni. Þannig var það þegar Júlía byrjaði á leikskólanum og einn leikskólakennarinn (kona) var að sýna mér deildina. Þegar kom að dúkkukróknum sagði hún eitthvað sem svo: "...hérna leika stelpurnar sér í dúkkó, og svo leika strákarnir sér inni í herberginu þarna með bílana". Var mér að misheyrast? Á menntastofnun á Íslandi (sem ég hélt að stæði nú frekar framarlega í þessum málum) á tuttugustu og fyrstu öld! En vitið þið hvað? Ég er viss um að þessi kona myndi aldrei skrifa upp á það að strákar mættu ekki leika sér að dúkkum eða stelpur að bílum. Þetta var örugglega alveg ómeðvitað.

Í útvarpinu um daginn heyrði ég svo umræður um það hvort koma ætti á leikskólaskyldu á Íslandi. Kona sem þar lét í sér heyra sagði m.a. að ríkið ætti að greiða konum fyrir að vera heima með börnum sínum. Af hverju konum? Til þess að stuðla frekar að því að konurnar séu heima með börnin á meðan karlarnir vinna úti? En er það ekki einmitt það sem við höfum verið að reyna að breyta síðustu árin? Ég er líka alveg viss um að þessi kona var ekki meðvituð um það sem hún var að segja. Hún væri örugglega ekki síður sátt við að karlar fengju borgað fyrir að vera heima með börnum sínum. En það er einmitt þetta "meðvitundarleysi" sem er svo erfitt að eiga við.

Að lokum langar mig að minnast aðeins á blessuð stöðuheitin sem alltaf eru að þvælast fyrir okkur. Þar finnst mér reyndar oft vera óþarflega mikil smámunasemi í gangi. Af hverju má t.d. karlmaður ekki bara vera fóstra? Allar fóstrur voru fóstrur þangað til karlar tóku að leita í störfin. Þá var þeim breytt í leikskólakennara. Ég meina, konur mega vera læknar án þess að nokkur kippi sér upp við það. Ekki er til neitt sem heitir lækna eða lækniskona. Konur geta líka verið þingmenn, enda eru jú konur líka menn. Mín vegna mega karlar alveg vera fóstrur eða hjúkkur, það truflar mig ekki neitt. En það er einmitt þessi endalausa niðurhólfun sem lætur jafnréttismál oft snúast upp í andhverfu sína.

Svo hvernig væri nú að slaka aðeins á í baráttunni og einbeita sér frekar að því að virða hvert annað, vera víðsýn og meðvituð um það sem við segjum og gerum. Þá mun okkur örugglega takast að uppræta þennan fortíðardraug sem kynjamismunun er.

HALLÓ HEIMUR! -ég saknaði þín...

Þá er ég loksins komin með tölvu og nettengingu, eftir fjögurra mánaða rangl á milli rándýrra netkaffihúsa og óstabílla bókasafnstölva. Vonandi eruð þið ekki öll búin að gleyma mér! Ég ætla allavega að vera dugleg við að minna á mig hérna, and that's a promise.

Toodles!