Halló Ísland!

Já, við erum sumsé lentar og vel það. Ísland tók á móti okkur með hífandi roki, sem var nú bara hressandi eftir niðursoðið dósaloft í boði æslander.

Þessi vika hefur annars liðið hratt. Júlía byrjaði eiginlega strax á leikskólanum. Hún átti að fá viku í aðlögun, en eftir tvo daga sögðu þær að hún mætti bara byrja alveg... það mætti halda að hún hafi aldrei annars staðar verið og finnst þetta bara æðislega gaman!

Svo var náttúrulega farið í sveitina þar sem Júlíu varð að ósk sinni um að fá rigningu (var sko nýbúin að kaupa sér pollagalla og stígvéli ;)
Svo þar var hoppað í pollum af hjartans list... fundum meira að segja nokkrar kvígur til að klappa og vorum alveg í þvílíkum fíling!

Svo er maður bara að bíða eftir því að fá vinnu og bíl og að lokum húsnæði, og dísus kræst hvað ég hlakka til þegar þetta þrennt verður í höfn. Það er eitt að þurfa að búa inni á öðrum með sitt hafurtask, en þegar þessir sömu 'aðrir' eru komnir á áttræðisaldur (með fullri virðingu) og þar af leiðandi á allt annari bylgjulengd en maður sjálfur;

Jújú, gufan er ágæt... -og allt annað er helvítis bítlagarg...
Neinei, það þarf ekkert að nota uppþvottalög... -þó það hafi verið spikfeit lúða í matinn...
Pasta er ekki matur... -maður getur alveg eins étið pappakassa!
Jújú, það er allt í lagi með þennan fisk sem er búinn að sitja á diski í ísskápnum í fimm daga... -með engu plasti...
Ha, er sjónvapið hátt stillt? ...og ekkert í því??
Hvað segirðu, var þessi sulta í ísskápnum áður en þið fluttuð út?...

þá verður þetta doldið erfitt stundum!

En þá er um að gera að vera bjartsýnn, þetta hefst allt með smá þolinmæði erþaki?

P.s. ef einhver lumar á afgangs þolinmæði, viljiði plís láta mig vita!